Over het algemeen schrijf ik vooral over hoe hoogsensitiviteit het dagelijks leven kan beïnvloeden en betrek dit op mijn eigen leven om concrete voorbeelden te kunnen geven. Vandaag doe ik het even andersom! Deze blog gaat over mij en wat mij momenteel bezighoud en hoe mijn sensitiviteit en ADHD mij hier in beïnvloeden.
Ik heb namelijk een prachtig cadeau van mijn ouders gekregen, namelijk een stedentrip naar Porto. Holy shit wat ben ik hier blij mee, dit vooruitzicht voelt echt alsof ik vol benzine ben gegoten!
Het is inmiddels zeven jaar geleden dat ik voor het laatst echt op reis ging. Dit cadeau is dus echt een groot geschenk en mijn hoog sensitieve ADHD brein is sindsdien ook niet meer gestopt met een Formule 1 race zonder eindtijd. Ik omschrijf mijn hoofd op zulke momenten altijd als een racebaan waarbij de auto’s over elkaar mogen rijden, off the road mogen gaan en loopings kunnen maken. Dat enthousiasme is heel leuk maar ook best wel lastig, het kan me erg afleiden van mijn dagelijkse bezigheden. Snel knopen doorhakken is op zulke momenten een goede oplossing.
Maar met wie ga ik?
Al snel hakte ik knoop nummer één door: ik ga alleen. Mijn buik maakt salto’s van die gedachte en daarom wil ik het doen. Want ik kan dit, maar ik maak mezelf graag wijs dat ik dit soort dingen beter niet kan proberen want stel het gaat niet goed. Maar dan maak ik een keuze vanuit angst, dat wil ik mezelf niet toestaan. Ik probeer me te focussen op wat juist heel handig is aan solo reizen. Want stel ik ben overprikkeld of mijn reumatische pootjes willen even pauze en mijn gezelschap stapt stevig door; ik weet dat ik dan eerder over mijn grenzen ga dan dat ik mijn grenzen aangeef. Daarnaast ben ik vaak vrij specifiek in dingen die ik wil gaan doen, daar moet je het ook maar net over eens kunnen worden met je gezelschap. Ik kan als ik alleen ga perfect een planning maken met rustmomenten. Daarnaast is oefenen met lange afstanden wandelen ter voorbereiding van mijn reisje ook een goede motivatie om meer te bewegen, daar werkte ik sowieso al aan. Dit is een extra stimulans! Mooi, over die keuze ben ik vast uit gepiekerd.
Hoe deal ik met mijn drukke hoofd?
Waar ik ook naartoe ga, ik zal overprikkeld raken. Want. zo. veel. INDRUKKEN. Het is een gegeven dat ik ontprikkelsessies in moet lassen en/of overprikkeling moet voorkomen. Eigenlijk komt het dan best handig uit dat mijn benen en voeten geregeld rust moeten hebben om het ontdekken letterlijk en figuurlijk bij te kunnen benen. Wat ga ik meenemen om dit voor mezelf makkelijker te maken?
- Sowieso mijn zonnebril, duh. Deze heb ik zelfs vaak op bij bewolking als er veel om me heen gebeurd. Direct en fel licht op m’n bol kan dan erg vervelend voelen;
- Een noise canceling koptelefoon. Zowel voor de wind als om me even af te sluiten van omgevingsgeluid. Wanneer ik wind in mijn oren krijg heb ik direct oorpijn wat mijn vermogen tot logisch nadenken nogal verstoord. Ook omgevingsgeluid kan mijn gedachten makkelijk doorbreken waardoor ik ze maar niet afgemaakt krijg en dus geen plan kan uitbroeden;
- Kleding die vooral lekker zit en schoenen die goed ingelopen zijn. Knellende kleding of schoeisel kan ik niet ontvoelen;
- Genoeg pijnstillers en slaappillen. Dit is geen aanrader als je ze niet nodig hebt. Ik ben een moeilijke inslaper en kan op een vreemde plek wat angstig en alleen voelen in de nacht. Daarnaast blijft mijn hoofd vaak tollen van alle indrukken. Geen slaap is echter geen optie, mijn lijf heeft die rust nodig om de volgende dag niet met de pijntjes van de vorige dag te hoeven dealen;
- Offline muzieklijsten en podcasts;
- Checklists voor wanneer mijn brein haar vermogen tot denken cancelt en een schrift om tussendoor in te schrijven;
- een boek om mijn hoofd even mee af te leiden;
- Fidget toys. Ik neem vaak mijn tangle mee voor als mijn hoofd druk wordt, dit zorgt bij mij namelijk vaak voor onrustige handen;
- Ik neem in overweging om gebruik te maken van het Hidden Disabilities Sunflower keycord. Zowel vanwege het feit dat ik reuma heb als dat ik ADHD heb en HSP ben. Daarnaast is dit mijn eerste keer dat ik dus alleen ga én betekent dit dat ik al jaren niet meer op een vliegveld ben geweest. Door de recente nieuwsberichten betreffende de stakingen en drukte op Schiphol wordt dit keycord ook ineens wel een stukje aantrekkelijker.
Hidden Disabilities Sunflower keycord.
Voor de mensen die niet bekend zijn met het zonnebloem keycord: dit keycord is een aantal jaren geleden geïntroduceerd voor mensen met een onzichtbare “beperking” die wat extra hulp, tijd of steun nodig hebben op een luchthaven. In Nederland wordt het keycord op alle luchthavens erkend. Ik noem zelf mijn “beperkingen” liever uitdagingen maar ik klaag niet. Het keycord geeft je geen extra voordelen, wel meer begrip en ruimte om hulp te vragen. Op instagram volg ik wat mensen die wel eens gebruik maken van het keycord en hier en daar heb ik wat informatie gevraagd over hun ervaringen. De reacties zijn over het algemeen positief, alleen al het gevoel van veiligheid dat je herkenbaar bent voor het luchthavenpersoneel als persoon met een onzichtbare beperking geeft rust. Als je zelf kunt inchecken kun je na het inchecken naar de dichtstbijzijnde assistance balie in de vertrekhal. Hier kun je vragen om je “groene keycord”. Je kunt hierbij een assistent krijgen maar dit is geen verplichting. Je kunt op je eigen tempo jezelf gaan begeven naar de vertrekhal. Het is alleen niet de bedoeling dat je voor vertraging van de vlucht zorgt, op tijd zijn is zeg maar wel nog steeds essentieel.
Maar waar naartoe dan?!
Kleine toelichting: het cadeau was niet direct een stedentrip. Het mocht vanalles zijn; een festival, concert, stedentrip, gewoon een ervaring waar vreugde uit zou halen. Ik wist meteen dat ik mezelf wilde uitdagen om iets te doen wat ik eigenlijk heel erg spannend vind. Ik zat bij mijn ouders in de auto en gooide het idee van een solo stedentrip op. Mijn ouders reageerde enthousiast en maakte een opsomming van wat leuke steden waar ik nog nooit geweest ben. Ik kijk zelf eerlijk gezegd ook wel eens op reis websites, just to feel the fantasy. Ik had al vrij snel een top 5 aan bestemmingen bedacht. Aan deductie doen is wat dat betreft niet moeilijk, ik check wat budget wise het meest rendabel is en hield zo een top twee over. Porto of Praag. Tijd voor een youtube rabbit hole.
Ik dook in reisvlogs van andere (vooral vrouwelijke) solo reizigers. Urenlang bekeek ik vlogs van mensen die Porto of Praag bezochten en maakte lijstjes van interessante activiteiten, bezienswaardigheden en restaurants. Eerlijk gezegd was ik er al behoorlijk snel over uit. Ik begon met vlogs over Porto en kwam er zodoende achter dat deze stad veel inspiratie heeft geboden aan J.K. Rowling voor de Harry Potter boekenreeks. Sterker nog, het schijnt zo te zijn dat Harry Potter & the Sorcerer’s stone in Porto is afgeschreven. Ik voelde een perfect match. De Harry Potter wereld was een van mijn ontsnapping werelden toen ik een kind was. Ik viel ermee in slaap, dagdroomde er over als de echte wereld me even teveel werd. Waarschijnlijk heb ik ook veel mensen verdronken in mijn spraakwatervallen over mijn obsessie waar zij niet geïnteresseerd in waren. Ik denk dat in fantasie wereldjes wegdromen voor mij vroeger de manier was om even uit te checken en te ontprikkelen zodat de wereld daarna weer wat aardiger leek. Long story short: Porto it is.
Wat voor een verblijf?
Ik zou willen dat ik een hostel zou kunnen verdragen maar dat lijkt me wel een erg gewaagde gok. Ik ben al slecht in slapen en in slaap komen, laat staan in een vreemde plaats met vreemde mensen in dezelfde ruimte. Daar ken ik mezelf goed genoeg voor om te zeggen dat dat niet geschikt voor mij is. Maar het zou wel verdomd handig zijn als ik kan terugvallen op een local die alle ins en outs van Porto kent. Een bed and breakfast lijkt me daarom een goed idee. Het valt me op dat veel b&b’s in centraal Porto prima te betalen zijn. Maar ik wil niet een te hip optrekje, het liefst iets wat een beetje Harry Potter ademt, jeweetwel, voor de ViBeS. Sfeer en uitstraling doet veel met mijn gemoedstoestand. Als alles strak wit is dan weet ik dat ik me daar niet thuis ga voelen. En het waarschijnlijk ook minder wit is als ik weer weg ga. Ik vond een geweldige b&b met tuin erbij, het ziet er best primitief uit maar het heeft alles wat ik nodig heb: eigen toilet en douche, mini keukentje, een bed en een plekje om te ontbijten met uitzicht op de prachtige verwilderde tuin. Een tuin is precies wat ik thuis mis dus toen ik dit plekje zag was ik om. Gelegen in hartje Porto maar weggestopt in een rustig zijstraatje, perfect!
Voorpret/voorspanning.
Ik ga pas over een aantal weken maar voor een groot deel al exact uitgezocht wat ik wil gaan doen en op welke dag. Uiteraard zorg ik voor speling in de planning, het is niet de bedoeling om mezelf direct te overvragen. Maar het geeft overzicht en een veilig gevoel om al wat te “weten”. Ik heb even in de turbo regel-stoel gezeten en kon niet stoppen met alles uitpluizen. Daarnaast heb ik advies gevraagd aan mede ADHD-vrouwen (hier is een geweldige facebookgroep voor) over hoe zij dit hebben aangepakt, waar ik rekening mee moet houden en hoe ik het zo relaxt mogelijk voor mezelf kan maken. Deze tips zitten door deze hele blog heen gevlochten. Met alles wat ik al heb uitgezocht en nu weet binnen een paar dagen kan het niet anders dan dat ik 200 procent voorbereid op reis ga. Ik zeg er wel eerlijk bij; direct nadat ik geboekt had sloeg de spanning wel even flink toe. Ik begon weer even aan mezelf te twijfelen, of mijn lijf dit wel aan kan. Of het wel verstandig is om alleen te gaan. Maar toen ik eenmaal een goed beeld had van wat ik wilde gaan doen en mezelf goed ingelezen had begon de ontspanning in te kicken. Nu een maand nadat ik geboekt heb ik er alleen nog maar zin in en kan ik niet wachten om te gaan! Estou animadoooo!